فلسفه تیم ملی

فلسفه تیم ملی 11نفر وارد زمین میشن - علی دایی که هیچ اول بازی شیر یا خط میکنه معمولاً هم میبازه بازی که شروع شد واسه  خودش قدم میزنه تو قسمتای سایه زمینو فکر میکنه به مسائل زندگیش - حالا تیم ایران 10 نفره شد  - نصرتی هم که مهاجم حریفه - تیم شد 9 نفر - یکی هم باید مواظب نصرتی باشه ترجیحاً کعبی باشه بهتره چون سرعتش زیاده ولی رو هوا ممکنه کعبی کم بیاره نصرتی هدارو بزنه تو گل خودمون - حالا شدیم 8 نفر - از این 8 نفر کریمی و مهدوی کیا و زندی مصدومن – حالا تیم شد 5 نفر از این 5 نفر میرزاپور و رضایی و گل محمدی کار خودشون رو می کنن و باید تا آخر بازی منتظر سوتیه یکیشون باشیم حالا تیم شد دو نفر ، نکونام و تیموریان که وسط زمین سگ دو می زنن . بعدش دوربین تلویزیونی برانکو رو میگیره یا نشستس رو نمیکت دستش زیر چو نش یا سرپا دستش زدس کمرش متفکرانه که عالم و آدم میدونن فیلمشه چیزی حالیش نیست حالا به چی فکر میکنه الله و اعلم  هرچی هم تعویض میکنه تیم حریفو مسلط تر میکنه تو زمین . بعدش علی کریمیو درش میاره معدنچیو میاره داخل همون اول کاری معدنچی با انگیزه ی زیاد یه حرکت میکنه با توپ میره بیرون زمین دیگه تا آخر بازی میمونه همونجا . بعدش از دقیقه 60 بعد از اولین تعویض برانکو ، شروع میکنیم به گل خوردن و در پایان بازی برانکو از همه راضیه.