تقدیم به آن کس که همه هستی من از وجود اوست

ای که بی تو خودمو تک و تنها می بینم هرجا که پا میذارم تو را اونجا میبینم یادمه چشمای تو پر دردوغصه بود قصه غربت تو قد صدتا قصه بود     یاد تو هرجا که هستم با منه                   داره عمر منو آتیش میزنه تو برام خورشید بودی تویه این دنیایه سرد گونه های خیسمو دستای تو پاک میکرد حالا اون دستها کجاست اون دوتا دستای خوب چرا بی صدا شده لب قصه های خوب من که باور ندارم اون همه خاطره مرد عاشق آسمونا پشت یک پنجره مرد آسمون سنگی شده خدا انگار خوابیده انگار از اون بالاها گریه هامو ندیده    یاد تو هرجا که هستم با منه                   داره عمر منو آتیش میزنه