برای گل خودم

سلام...  گل من ... !  چقدر دوستت دارم ... خودت میدانی !  چقدر تو صبح را قشنگ شروع می کنی ...  صدای خروس و کلاغ را که می پیچانی در هم و  نسیم را می وزانی بینشان ...  آدم حالی به حالی می شود ! هیچ دلبری نمی تواند مثل تو ، همین اوّل صبح ،  دل مرا را اینطور ببرد !  خورشید هم ناز می کند مثل خودت ... !  آنقدر که دست می کشد بر سر و صورت من  و داغم می کند با سرپنجه هایش !  تو هم دست می کشی بر دل من و عاشقم می کنی ! معشوق صبور من ...  می فهمم که شب ها وقتی غرق می شوم در خواب ،  می آیی به پیشم !  دستت را حس می کنم که روی پیشانی ام  دانه های شبنم می کارد ،  رد بوسه ات هم می سوزاند لبم را تا صبح  مثل آتش ... داغ و مثل آب ... شفـاف اگر تو نبودی  "تو" معنی نداشت ! تو تمام " توی" منی ... اگر می بینی چشمم به در می ما ند نه اینکه یادم رفته " تو" هستی ! که می دانم هستی در کنارم ... منتظرم کسی بیاید و ببیند ، چقدر "تو" هستی !  و برود و بگوید کسی نیاید ! معبود من ... اگر دیدی روز کسی در کنارم بود خودت می دانی و می فهمی که به یقین تکه ای از "تو" را با خود داشته که رهایش نکردم !  مگر نه اینکه " تو" غرق در زیبایی ها هستی !!! گل را اگر ببویم ، لذتش از بوی توست !  محبوب من ... سرم را گاهی بگیر بین بازوانت ! مرا به آغوش بکش ... نکند یادت برود که سخت نیازمند توام ! من اگر یادم برود تقصیر توست که یادم نمی اندازی تو باید مرا بارور کنی از تمام خواستن هایم ! تو خیلی خوبی ! برای کسی که دوستت دارد و برای کسی که یادش نرفته دوستت دارد ... مهربان من ... راستی یادت نرود ! آن " تویی" را که می گفتم تکه ای از تو را دارد ... (( چون می دانی : گاهی حس می کنم خود تو خیلی بزرگی برای اینکه دوستت داشته باشم ،   یک توی کوچکتر را به من بده  تا به واسطه اش عشق بورزم به تو )) *** تو چقدر مهربانی ...  مواظب خودت باش ...    ***